Het is me de afgelopen jaren enkele malen overkomen dat ik met mensen maar niet tot overeenstemming kon komen. Dat we geen vorm konden vinden om neutraal met elkaar te communiceren. Dat we elkaar maar niet lijken te begrijpen.Dat ‘gesprekken’ - of wat daarvoor doorgaat - uiteindelijk helemaal uit de hand lopen.
Bij de ene variant haakt de ander af (met ‘ik mag je niet’ of ‘reageer alsjeblieft niet meer’, in het ander geval zet ik er zelf een punt achter - als het aantal oordelen en beschuldigingen mij teveel oploopt.
Lastig hierbij is uiteraard dat ik denk het goed te (over)zien. Want mijn eigen kant en mijn beleving zijn immers volkomen helder. Maar hoe die andere kant er werkelijk uitziet, daar kwam ik - tot mijn frustratie - maar steeds niet achter...
Opschieten
Natuurlijk is het zo dat ik niet met de hele wereld goed kan opschieten, hoe graag ik dat overigens wel zou willen. In de natuur leeft ook niet alles in harmonie. Sommige soorten kun je beter op afstand houden. Maar mensen zijn toch één soort?Heel verhelderend in deze vind ik een publicatie die mij onlangs onder ogen kwam. Die is in het Engels, dus ik moet er nog even doorheen kauwen. Wat ik al wel heb gezien is dat allerlei gedrag, waar ik nogal eens stevig tegenaan loop, toegeschreven kan worden aan bepaalde persoonlijkheidsstoornissen.
Waarmee ik uiteraard niet zeg dat die koppeling er altijd is. Als je echter een hele serie beschreven kenmerken begint te herkennen bij één bepaald persoon, tja, dan kom je er er haast niet meer onderuit om dat toe te schrijven aan de een of andere stoornis.
En ook dat is natuurlijk niet kwaad bedoeld, want wie is er helemaal vrij van stoornissen? De ideale mens bestaat niet en we zijn allemaal varianten op thema’s...
Maar herkennen maakt het wel een stuk overzichtelijker!
En vooral als je daartegenover ook véél mensen kent waarmee de eerder genoemde problemen zich in het geheel niet voordoen... dan kan het haast niet anders dan...- De eigenschappen waar ik het hardst tegenaan loop, vallen haast zonder uitzondering onder de noemer narcisme. Zie bijvoorbeeld narcisme.net voor omschrijvingen. Net zoals bij allerlei andere typen persoonlijkheden is er ook binnen deze noemer een uitgebreide variatie aan eigenschappen. Ik zal maar toegeven dat ook ik niet geheel vrij was (en ben?) van een aantal van de genoemde eigenschappen. Waarmee wel meteen wordt verklaard waarom dergelijk gedrag mij zo enorm kan triggeren.
Wat ik bijvoorbeeld bij dergelijke mensen veel waarneem is het enorm uitvergroten van wat ik in hun ogen verkeerd doe (dat kan zelfs de vorm krijgen van dat ze hun eigen fout(en) aan mij toeschrijven). Andersom zie ik ze haast nergens enigszins tegemoetkomen aan mijn verhaal. Ik krijg de indruk dat ze het of helemaal niet lezen of niet snappen waar het over gaat. Waardoor ik de neiging krijg steeds in andere woorden te herhalen wat mijn punt is. (Niet gehoord worden & niet gezien worden is wat ik dan weer ervaar - ook een trigger). Vervolgens krijg ik dan weer als verwijt te horen dat ik in herhalingen val. Maar het laten merken dat het binnen is gekomen blijft nog steeds uit...
Twintig afleidingstactieken die bijzonder manipulatieve narcisten, sociopaten en psychopaten gebruiken om je het zwijgen op te leggen -20 Diversion Tactics Highly Manipulative Narcissists, Sociopaths And Psychopaths Use To Silence You
Het grappige is dat ik net na dit stuk te hebben geschreven een passend boek ontdek met dezelfde titel als dit blog. Zie praktijkderots.nl/specialisatie-narcisme/boek-narcisme
