Het einde van de wil

... en rust vinden in de weerbarstigheid van het bestaan
> je kunt ook kiezen voor een voorgelezen versie (met dank aan Iris!)
·
Van jongs af aan heb ik problemen gehad met de beleving dat anderen mij hun wil oplegden.
Ik dacht al vroeg zeer zelfstandig, zocht m’n eigen waarheid en had weinig boodschap aan wat anderen daarvan vonden.
Ik zie ook dat het dwingen - wat direct met willen samenhangt - diep geworteld zit in onze maatschappij. Overal zijn regels en wetten voor, er zijn verkeersregels, bouwbesluiten, er is schoolplicht, sollicitatieplicht, meldplicht, kortom je moet voldoen aan de wil van anderen, in dit geval een democratische (voor zover die functioneert) meerderheid, want die heeft al die regels vastgesteld en van toepassing verklaard op iedereen.
Dat wringt vreselijk, want waarom zou een (mogelijk grote) minderheid zich aan de opvattingen van een (mogelijk krappe) meerderheid moeten houden? Het is in mijn ogen een volstrekt willekeurige oplegging van wil. En het gaat door tot en met het dwangmatig afdwingen via boetes, en dreiging met allerlei mogelijke sancties en straffen.

Onderwijs

Het reguliere onderwijs is eveneens een grote stapeling van forceren en dwingen. Er wordt de kinderen niet gevraagd wat ze willen (leren) er wordt gezegd wat ze moeten leren. En als je dan uitgestudeerd bent, mag je doen wat de baas / het bedrijf wil.
In de thuissituatie leggen huisgenoten elkaar hun wil op. Het leven is een aaneenschakeling van voldoen aan verwachtingen en aan de wil van anderen.
Als het onderwijs echter vrij is, zie je dat kinderen zich vele malen beter en gemakkelijker ontwikkelen. Want wat ze echt willen leren blijft immers veel gemakkelijker hangen. Nieuwsgierigheid en willen weten zit al ingebouwd, het is alleen een kwestie van de mogelijkheden aanbieden. De situatie dat begeleiders klaar staan om vragen te beantwoorden. “Een goede leraar leert net zoveel als de leerling”. Hij hoeft alleen maar te laten zien. Als dat gevraagd wordt.

Het einde van de reclame

Waar is reclame goed voor? Fabrikanten willen dat je hun producten koopt - en dat je afgeleid wordt van anderen die gelijksoortige producten verkopen. Onzin dus. Het schept verwachtingen op niveaus waar het product zelf geen deel aan heeft. Reclame speelt met illusies.
Het is een enorme verspilling. Als een product zich onderscheid, echt goed is, dan verkoopt het zichzelf. De communicatiemogelijkheden zijn groter dan ooit, iedereen kan direct op de hoogte zijn wanneer iemand ergens enthousiast over is. Mooie informatie wordt vanzelf gedeeld. (Lelijke trouwens ook). Het gaat dus niet om willen maar om laten zien.

Mijn wil geschiede?

“Uw wil geschiede”, “Zo God het wil”, Deo volente is een zinsnede uit het “Onze Vader”, het meest verbreide christelijke gebed. Het zegt in feite: “het maakt niet uit wat je vindt en wilt, de wil van hoe het gaat met de wereld om je heen, is niet aan jou, het ligt buiten jou, het wordt bepaald door iets dat groter is dan jij.” In de Islam heet het: Insjallah, In Sha Allah (إن شاء الله) of En sha Allah wat  zoveel betekent als 'bij Gods wil'.
Nu reken ik mezelf niet tot welke religie dan ook. Want het tegelijk niet accepteren van andere religies dan de jouwe zit zo ongeveer ingebouwd in de meeste religies. En in extreme gevallen wordt het “ware geloof” zelfs afgedwongen.

Ik heb wel een sterk vermoeden dat er soort van waarheid in steekt: wat ik wil (ook voor een ander) heeft geen betekenis. Er is meer aan de hand en aan het werk. Ik neig er dan ook toe om te geloven dat vrije wil niet bestaat. Wel je reactie op wat er is, dat wat je erbij voelt. Daar kun je vrij in zijn.
Dat ligt op een heel ander niveau, ergens in het gebied van de geest, dat wat is zonder materie. Dat wat je je bewust wordt als je rationeel niets meer wilt, volkomen vrij bent van opvattingen en oordelen.
(Op de vrije wil ga ik een andere keer dieper in.)

Voor een ander of voor jezelf

Als ik doorredeneer kom ik erop uit dat “willen” zich sowieso strikt zou moeten beperken tot jezelf. Jij bepaalt je doel, je wensen en bezigheden en gaat ervoor. Als ik vind dat anderen iets moeten veranderen, iets moeten doen, leidt dat direct tot frustratie. Want als ik zelf al niet wil voldoen aan de wensen en regels van de ander, wie ben ik dan om dat van anderen te willen?

Willen maakt afhankelijk en tast vrijheid aan...

Wat ik wil

Ik wil vrede op aarde. Ik wil een einde aan de oorlog. Ik wil bij de leiding van dit land, deze wereld, compassie zien met al wat is en leeft. Ik wil een einde aan de machtswellust en helemaal aan het kopen van macht met geld. Ik wil meer bewustzijn bij de mensen voor wat hun gedrag betekent voor de aarde als geheel en ik wil zorg voor de toekomst van de aarde met alles wat erop leeft.
Ik wil dat iedereen mijn stukjes leest. Ik wil een groot bereik en een grote impact hebben.


Ik ben geen haar beter. Ik wil ook overal mijn macht doen gelden. En dat kost vreselijk veel energie. Als ik ermee stop en alleen de dingen doe die direct energie opleveren hou ik meteen heel veel energie over!

Ik hoef niet te willen. Ik hoef alleen maar te doen en te laten zien. En zijn.

Wie zaait...

Geschreven op 8 november 2015

De natuur zaait in overvloed. Zo veel dat het niet uitmaakt wat er van opgegeten wordt.
Er zijn welhaast oneindig veel zaden, vruchten, noten. En wat niet geconsumeerd wordt, is de aanleg voor een nieuwe plant. Of het wordt weer in de bodem opgenomen en is opnieuw beschikbaar als voeding voor het bodemleven en uiteindelijk weer voor de planten zelf.

Dat geldt voor alles in het het leven.
Als ik iets voor elkaar wilt krijgen, zal ik vaak moeten zaaien, want slechts een deel bereikt “vruchtbare bodem” en groeit los van mij verder. De rest van wat ik zaai voedt, en sterkt wellicht, maar beklijven, daar is blijkbaar herhaling voor nodig.
Dat weet men in de reclame, politici gebruiken het, en op den duur ga je zelfs wennen aan wat er zoal om je heen groeit.
~ ~ ~ ~ ~

[...] “Haatspraak kan twee huiveringwekkende effecten hebben. Het eerste effect is dat haatspraak een gewelddadige echo krijgt. Wie haat zaait, zal haat oogsten. Wie Obama neerzet als het absolute kwaad, moet niet gek staan te kijken als iemand het recht in eigen handen neemt. Als Wilders en de PVV onbekommerd een haatcampagne voeren tegen de islam, moet je niet gek opkijken als meer mensen islamofoob reageren op moslims. Wie de nadruk legt op dit eerste gevaar van haatspraak, doet al snel een oproep om de toon te matigen. Gebruik geen beledigende taal. Gebruik geen racistische stereotypen. Gebruik geen oorlogstaal. Maar wie tegenstanders oproept om iets na te laten, krijgt snel het verwijt dat hij pleit voor censuur en de werkelijkheid wil ontkennen. Maar haatspraak heeft nog een ander effect. Haat maakt blind. Haat levert een verwrongen wereldbeeld op. Je ziet niet beter wat er in de samenleving aan de hand is, maar slechter.
Daarvoor moet je mensen niet verbieden om bepaalde dingen te zeggen, maar hen uitnodigen om beter te kijken.”
Bron: volkskrant.nl - column-pieter-hilhorst
~ ~ ~ ~ ~

Wie wint zaait zal storm oogsten
Wie haat zaait, oogst geweld...