donderdag 13 juli 2017

Verschuiving

Op 17 oktober 2015 heb ik de film “The Shift” gekeken. Een project van Wayne Dyer.
Dr. Wayne W. Dyer is eind augustus 2015 op 75-jarige leeftijd overleden. Hij zou al geruime tijd ziek zijn (hij leed aan leukemie). Naar later bleek was hij 'slechts' aan een hartstilstand gestorven en was er van de leukemie geen spoor meer te vinden...

In de film vertelt hij over HET moment in je leven dat voor iedereen een keer kan komen. Het moment dat je alles anders gaat doen. Je verschuift je waarneming en gaat vanuit andere opvattingen (be)leven.

De film begint met een tekst van Carl Gustav Jung:
‘Volkomen onvoorbereid zetten we de stap naar de middag van ons leven. Sterker, we zetten deze stap in de foutieve veronderstelling dat onze waarheden en idealen ons zullen blijven dienen zoals ze dat tot nu toe gedaan hebben. Maar we kunnen de middag van ons leven niet leven volgens het programma van de ochtend, want wat 's morgens geweldig was zal 's avonds van weinig waarde zijn, en wat 's morgens waar was zal 's avonds een leugen zijn geworden.'

Elke aanleiding kan er een zijn, waarin je je ineens weer vol bewust bent van waar je mee bezig bent, de waarden die je nastreeft. Aan de hand van vertellingen en verhaallijnen wordt het thema uitgediept.
Het kijken raakte me diep, mede door de fraaie beelden en mooie muziek.

Heen...

In mijn beleving was ik de afgelopen jaren met een verschuiving bezig. Naar een andere benadering van de wereld zoals ik die waarneem. Niet dat ik vind dat m’n denken niet klopte... Mijn benadering en 'omgaan met' was wel toe aan een echte herziening.
Tot nu toe verzamelde en deelde ik informatie. Het werkt echter niet voldoende naar mijn zin. Mensen lezen en vergeten. Verzamelen leidt voor mezelf evenmin vanzelfsprekend tot uitvoeren. Veel van de gevonden kennis en (universele) waarden worden immers al duizenden jaren verkondigd. Die teksten herhalen, draagt hooguit bij aan bewustwording maar de echte verandering bestaat natuurlijk uit doen.

Door een aantal gebeurtenissen was ik de ingeslagen weg even kwijt. Ik belandde in situaties waarin de nieuwe waarden, die ik nog maar pril aan het ontwikkelen was, niet werden meegedragen. Verkregen inzichten worden immers niet gemakkelijk overgenomen. Want veranderen leidt tot onzekerheid of, nog erger, tot angst. Daarmee komt het zwarte boven: in plaats van vertrouwen ontstaat argwaan, kritiek wordt persoonlijk opgevat, beschuldigingen beginnen heen en weer te gaan.
Een zinloze bezigheid want, zoals dat bij mij gaat: ik ga ervan wakker liggen, mijn energie loopt weg, de sociale vaardigheden (waar ik voor heb moeten knokken) verwateren. De creativiteit verdwijnt, het plezier ook. Ik laat me blokkeren en ik ga zeuren...

... en weer

Dus deze film komt voor mij op het juiste moment.

“The ego makes you think you’re right...”

Ik besef opnieuw dat het geen zin heeft me te focussen op wat niet goed gaat. Dat het geen zin heeft om iets (in de wereld, bij anderen) te willen bereiken. Iets willen veranderen is immers “ego”. Ik ga er dan vanuit dat iets niet goed is en daarom moet het anders, de dingen, de mensen. Ik zoek het buiten mezelf. Dat leidt tot duwen en trekken. Vermoeiend en weinig effectief.

Inspiratie begint niet voor niets met “in”. Binnen, in jezelf, ligt immers alles al besloten.
De alomtegenwoordige geest (The Source) hoeft “alleen maar” ingeademd, binnengelaten te worden. In het universum gaat alles - zonder het ingrijpen van de mens - immers ook vanzelf.
Als ik gewoon de dingen doe die voor mij goed voelen stel ik ook een daad, geef ik een voorbeeld, heb ik wellicht meer invloed dan nu... Stoppen met in verzet leven, met forceren. In het wonder geloven.

Dus: mijzelf blijven afvragen: "Ben ik, is dat wat ik doe, dienstbaar." En dus niet: “Wat wil ik”.

Zo’n liefde

Zelfs na al die tijd
zegt de zon nooit
tegen de aarde
“Je bent me wat verschuldigd.”

Kijk,
zo’n liefde
verlicht de hele hemel.

~ Hafiz


Informatie en kijken

Alle informatie over de film staat op www.the-shift.nl.
Er is een trailer (NL).
Ik heb de film ook op YouTube gevonden (Engels).

Een In Memoriam is te vinden op kernzaak.com/adieu-wayne

woensdag 5 juli 2017

De kleinste vrede - taalles

In het kader van taallessen aan Ahmed, vertalen we Nederlands(talig)e gedichten in het Koerdisch.
Ahmed is al tientallen jaren in Nederland, en genoot bij binnenkomst geen verplichte inburgering. Hij schrijft nog immer voornamelijk Koerdisch (de versie met Arabische tekens) en ik schat dat van zijn vriendenkring op Facebook 2 promille Nederlandstalig is.
Zijn woordenschat is gering en correcte spelling is ver weg... kortom, het is een hele uitdaging!
foto: geertsines.wordpress.com

Deze keer hebben we een klein gedichtje van Leo Vroman uit 2011 onder handen:

De kleinste vrede

Als een musje van achttien gram
met wat olijfdrab aan zijn teentje
op een ochtend bij ons kwam,
en nog eentje, en nog eentje,

dan na onderling beramen
keken zij mij even aan
en tjilpten een verhaaltje samen,
ik zou er geen tjilp van verstaan,

maar zou een vrede ondergaan en
dan voelde ik alle haat en
pijn dit land verlaten.
En o mijn tranen.
O mijn tranen

Uit: Daar (Querido, 2011), pag. 191

Een klein beetje research doet me belanden op een pagina van klassiekegedichten.net, waar de koppeling wordt gemaakt met een veel ouder - en naar het heet ook bekend - gedicht van hem, uit 1954, relatief kort na WOII.
Het is duidelijk dat dit ‘kleinste’ gedichtje afgeleid is van dat veel zwaardere gedicht.
De eerste ervan strofe luidt:

Vrede

Komt een duif van honderd pond,
een olijfboom in zijn klauwen,
bij mijn oren met zijn mond
vol van koren zoete vrouwen,
vol van kirrende verhalen
hoe de oorlog is verdwenen
en herhaalt ze honderd malen:
alle malen zal ik wenen.

[...]

De bespreking beperkt zich tot de actualiteit uit de tekst. De koppeling naar een ver verleden - de ark van Noach, waarin aan het einde van het verhaal over de zondvloed een duif terugkeert met een olijfblad in zijn bek - wordt niet verder uitgewerkt.

Dat moet toch benoemd worden, want wat doet dat “olijfdrab aan zijn teentje”.
Heeft het musje van een olijf gesnoept? En waarom dan?

Ahmed heeft geen kennis van de Bijbel en ook nauwelijks van de Koran. En zo wordt taalles al gauw een reis door de wereldcultuur...

De Koran kent overigens wel verwijzingen naar de zondvloed en ook Noach komt tevoorschijn, maar de duif komt er niet in voor.