dinsdag 14 april 2015

Lijden aan de wereld

“De pijn, angst, woede, verdriet en schuld die we in naam van al het levende ervaren is volkomen natuurlijk en gezond!”

Ik ben al een poosje in een enigszins depressieve stemming. Ik weet dat dat niet zelden voortkomt uit frustratie, het geen plek kunnen geven van bepaalde gevoelens. In dit geval zijn het zorgelijke gevoelens over hoe het met de wereld gaat, hoe we met de aarde omgaan.
Gelukkig heb ik een lief die dat kan volgen, die naar me luistert - en luisteren is vaak al genoeg om de boel voor mezelf meer helder te krijgen.
Gisteren vond ze een tekst die precies omschrijft waar ik aan lijdt! Ik kon het niet eens met droge ogen lezen, zoveel herkenning...

De essentie is de opvatting dat het helemaal oké is als je er op deze manier last van hebt en vooral dat je niet moet proberen die gevoelens die daarmee gepaard gaan weg te kletsen of te onderdrukken.
Dat weet ik natuurlijk al lang, dat het onderdrukken van emoties en gevoelens echt schadelijk is. Maar het accepteren van emoties die gepaard gaan met een sterk gevoel van onmacht, aan regelmatige woede en verbijstering, dat valt nog niet mee.
Als het om bekende personen gaat kun je immers altijd wel verklaringen vinden waarom iemand doet zoals die doet en er vaak zelfs begrip voor opbrengen, vergeven enz. Maar de verwoesting van de hele planeet door mensen die niet eens weten dat ze er schuldig aan zijn, dat is groot, dat is te groot, te immens...

Ik wil mijn lezers graag uitnodigen het hele stuk te lezen. En ga er (uiteraard) graag over in gesprek!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten